Chimera. Czasopismo literackie i artystyczne. Red. Zenon Przesmycki. T. 1-10 (zeszyty 1-30, w 10 wol.). Warszawa 1901-1907, s. [4], 554, tabl. ilustr. 3 (w tym autolitografia Jana Stanisławskiego); [4], 526, tabl. ilustr. 3; [4], 494, tabl. ilustr. 3 (w tym autolitografia Jana Stanisławskiego); [4], 476, tabl. ilustr. 3 (w tym autolitografia Jana Stanisławskiego); [4], 508, tabl. ilustr. 3; [4], 488, tabl. ilustr. 4; [4], 452, tabl. ilustr. 3 (w tym autolitografia Jana Stanisławskiego); [4], 456, portret Cypriana Norwida (akwaforta Franciszka Siedleckiego); [4], 520, ekslibrisy 3 (litografia Antoniego Procajłowicza, litografia Tadeusza Rychtera, akwaforta Franciszka Siedleckiego), tabl. ilustr. 1; [4], 606, [2], tabl. 2, w tekście i na tablicach liczne ilustr., winiety, ozdobniki, 25,5 cm, jednolita opr. pł., zach. wszystkie przednie oryg. okł. brosz. (z litografiami okładkowymi Józefa Mehoffera i Edwarda Okunia). 7500,-
Komplet 30 zeszytów w 10 tomach. Nowatorskie, stworzone przez Zenona Przesmyckiego pismo poświęcone sztuce i literaturze, będące przykładem najwyższego poziomu sztuki typograficznej, dzięki współpracy z wybitnymi artystami w zakresie grafiki i zdobnictwa książkowego (S. Wyspiański, J. Mehoffer, E. Okuń, F. Siedlecki, A. Procajłowicz, J. Stanisławski, S. Dębicki). „Chimera stała się wydawnictwem, które zachwycało. Czasopismo trafiało na stoły bawialni jako najpiękniejszy bibelot […]” (J. Sowiński). Na łamach czasopisma drukowano utwory uznanych już pisarzy (J. Kasprowicz, C. Norwid, S. Przybyszewski, S. Żeromski, W. Reymont), ale przede wszystkim promowano początkujących, którzy reprezentowali nowe nurty w literaturze (B. Leśmian, K. Zawistowska, W. Berent, L. Staff, S. Wyrzykowski). W zbiorze znajdują się cztery oryginalne autolitografie Jana Stanisławskiego: „Kościół św. Marka”, „Sad ukraiński”, „Topole”, „Villa d’Este”, akwaforta Franciszka Siedleckiego, trzy oryginalne ekslibrisy, litografie okładkowe Edwarda Okunia i Józefa Mehoffera, ponadto wiele ilustracji całostronicowych i w tekście (światłodruków, fototypii, heliograwiur). Spisy treści t. 2 i t. 3 zamienione. Zabrudzenia opr., ślady zalania (w drugim tomie na kilkudziesięciu początkowych kartach), na kilku pierwszych k. uszkodzenia papieru. Rzadkie w komplecie.
Lit.: J. Sowiński, Sztuka typograficzna Młodej Polski, Wrocław 1982, s. 119-127.
Ilośc odsłon: 523
