0. Bona Sforza (1494-1557), królowa Polski, żona Zygmunta I Starego – List do Jana Wiktoryna...Dat. 28 XII 1552
Bona Sforza (1494-1557), królowa Polski, żona Zygmunta I Starego – List do Jana Wiktoryna, namiestnika molawickiego, persztuńskiego i berżnickiego. Dat. 28 XII 1552 r., Grodno. Z podpisem Jana Makowieckiego, pisarza (ruskiego) królowej, odcisk przez papier pieczęci królowej. Karta pap. 20 × 32 cm.
Język ruski. Bona, królowa polska, zawiadamia Jana Wiktoryna, swojego namiestnika molawickiego, persztuńskiego i berżnickiego, że na prośbę archimandryty monasteru św.św. Męczenników Borysa i Gleba w Grodnie, potwierdza i odnawia dawne prawo poddanych z wsi należących do tego monasteru do wchodzenia do podległych temuż namiestnikowi puszcz w celu zbierania drewna i koszenia łąk (sianożęci). Pod tekstem podpis Jana Makowieckiego, pisarza (ruskiego) królowej i uszkodzony odcisk przez papier jej pieczęci. Na marginesie notatka z informacją o przedstawieniu w dniu 3 XI 1759 r. dokumentu do wpisu w aktach ziemskich grodzieńskich przez Jana Kazimierza Głuszyńskiego, podczaszego inflanckiego. Notatkę podpisali Benedykt Aleksandrowicz, sędzia ziemski grodzieński, Marcin Olizarowicz, podsędek grodzieński i Karol Litawor Chreptowicz, pisarz ziemski grodzieński. Pod tekstem pochodząca zapewne z II połowy XVII wieku notatka podpisana przez Kotowicza „est in actis”. Brak imienia, można tylko domyślać się, że chodzi o Aleksandra lub Andrzeja Kotowicza. Obaj w czasie swoich karier piastowali urzędy związane z dostępem do Metryki Litewskiej, Aleksander był regentem kancelarii litewskiej, Andrzej pisarzem Wielkiego Księstwa Litewskiego. Na obwolucie XIX-wieczne streszczenie. Karta zapisana obustronnie (umieszczona w ochronnym bifolium z zapiskami dawnego archiwisty), uszkodzenia na złożeniach, ślady podklejania i zawilgocenia.
Po konserwacji. Rzadkość.
Ilośc odsłon: 912