Świderski Faustyn (1821-1885), pisarz, poeta, satyryk związany z pismami literackimi Warszawy. Zbiór rękopisów autora, dokumentów i listów, dat. Mzurów – Warszawa 1872-1884, k. [48 (zapisanych dwustronnie)], różne formaty.
Pismo odręczne Faustyna Świderskiego. Zachowany fragment spuścizny pochodzi ze złotego okresu twórczości poety, niegdyś współpracownika Augusta Wilkońskiego i członka redakcji „Wolne żarty”. W okresie tym autor drukował zarówno w prasie prowincjonalnej (Kalisz i Piotrków Tryb.), jak i warszawskiej („Echo”, „Kolce”, „Nowiny”, „Opiekun Domowy”). Stanowił wyjątek wśród literatów, bowiem pędząc żywot oddalonego od stolicy ziemianina w powiecie będzińskim zdobył swoimi bajkami, fraszkami i satyrami uznanie wymagających warszawskich czytelników. Miarą jego popularności było nader częste publikowanie utworów w pismach stołecznych, obok Bolesława Prusa, Adama Asnyka, Wiktora Gomulickiego, Józefa Ignacego Kraszewskiego czy Elizy Orzeszkowej. Niniejszy zbiór obejmuje m.in. „Kalendarz powszechny” pisany dla „Kolców” w 1874 r. (s. 43, 33 x 21 cm, poszyt), „Wspomnienia z podróży delegata naokoło kilku parafii” (s. 23, 33 x 20 cm, poszyt) oraz kilka mniejszych utworów wierszowanych luzem. Wśród tych ostatnich m.in. wiersze okolicznościowe autora do żony Olimpii z Lochmanów z okazji imienin (5) z lat 1876-1883 oraz do siostry Seweryny Zarzeckiej (3) z okresu 1876-1883; wszystkie ozdobione barwną kalkomanią z epoki. Wśród listów m.in. korespondencja Faustyna, jego żony i córki (Olimpii Paciorkowskiej) z Leopoldem Świderskim (patrz niżej), późniejszym dramatopisarzem. Ponadto kilka listów od innych osób i dokumentów związanych z działalnością społeczną z racji piastowania stanowisk w organizacjach ziemiańskich. Archiwum rodzinne i biblioteka dworska w Mzurowie, gdzie przechowywana była m.in. spuścizna literacka Faustyna Świderskiego, uległy rozproszeniu po zmuszeniu rodziny do opuszczenia majątku w 1945 r. Drobne zagięcia, naturalne plamy inkaustu, zażółcenia. Stan ogólny dobry.
Ilośc odsłon: 1408
