[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

[Powstanie styczniowe]. Jastrow Marcus. Kazania miane podczas ostatnich wypadków w Warszawie r. 1861. Przez dra... kaznodzieję Synagogi przy ulicy Danielewiczewskiej. Poznań 1862. Czcionkami i nakładem Ludwika Merzbacha, s. 108, 23,5 cm, opr. wpółcz. Pracowni Introligatorskiej Librarium, skóra z tłocz. 600,-

Kozłowski, nr 4117. Tekst częściowo w języku hebrajskim. Zbiór kazań głoszonych w Warszawie od marca do września 1861 r. Markus Jastrow (1829-1903), warszawski rabin, kaznodzieja synagogi na Daniłowiczowskiej (gdzie jako pierwszy nauczał w języku polskim). 2 marca 1861 r. brał udział w pogrzebie pięciu poległych na Cmentarzu Powązkowskim. W październiku 1861 r. przyłączył się do apelu arcybiskupa Fijałkowskiego i nakazał zamknąć synagogi. Skazany na deportację z Królestwa Polskiego, powrócił do Warszawy za zgodą ks. Konstantego. Przez całe powstanie pozostawał w mieście, od 1866 r. działał w Stanach Zjednoczonych. Wstęp pisany we Wrocławiu w maju 1862 r. jest wzruszającym wyznaniem uczuć patriotycznych polskiego Żyda: „Nie zapominajmyż, bracia, że nienawiść obala, miłość buduje; że rozdwojenie śmiercią, jedność życiem!”. Wśród kazań m.in.: Modlitwa i kazanie miane podczas nabożeństwa żałobnego odprawionego za dusze ofiar poległych dnia 27 lutego t.r.; Modlitwa odprawiona podczas Nabożeństwa żałobnego za duszę ś. p. Joachima Lelewela, dnia 10 Czerwca 1861 r. Oprawa współcz. sygnowana nalepką Pracowni Introligatorskiej Librarium: skóra z tłocz. tyt. i ozdobnikami na licu, grzbiet 6-polowy ze zwięzami wypukłymi, papier wyklejek imitujący jedwabną morę. Podkreślenia w treści. Ślad zalania na części kart, charakterystyczne plamki, poza tym stan dobry. Stan oprawy bardzo dobry. Bardzo rzadkie.

Ilośc odsłon: 21