Starczewski Eugeniusz. Możnowładztwo polskie na tle dziejów. [Cz.] I: Do końca XVII w. Warszawa [i in.] 1914. Nakład Gebethnera i Wolffa, s. [4], 665, tabl. genealog. w tekście, 22 cm, opr. późniejsza ppł. ze złoc. napisem na grzbiecie. 180,-
Najważniejsza monografia historyczno-genealogiczna Eugeniusza Starczewskiego (1862-1927), ziemianina, prawnika, polityka, historyka. Autor omawia historię możnowładztwa polskiego od epoki piastowskiej do drugiej połowy XVII w., charakteryzuje poszczególne rody polskie, litewskie i litewsko-ruskie (m.in.: Leszczyńscy, Tęczyńscy, Zamoyscy, Krasiccy, Chodkiewiczowie, Koniecpolscy, Opalińscy, Sapiehowie, Lanckorońscy, Tarnowscy, Wiśniowieccy, Sanguszkowie, Radziwiłłowie, Sobiescy, Firlejowie, Czartoryscy, Tyszkiewiczowie, Potoccy, Lubomirscy), przedstawia krótkie biografie najwybitniejszych przedstawicieli możnowładztwa. Na stronach 621-631 znajdują się tablice synchronistyczne najważniejszych senatorów i dygnitarzy Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego 1550-1700, od strony 633 następują tablice genealogiczne najwybitniejszych rodów. W 1917 r. ukazała się część druga monografii obejmująca epokę saską. Stan dobry.
Ilośc odsłon: 579