Witkiewicz Stanisław (1851-1915), malarz, krytyk i teoretyk sztuki, pisarz, twórca stylu zakopiańskiego w architekturze – Pięć listów do Marii Dembowskiej. Dat. Zakopane (2 listy) oraz b.m. (3 listy), b.r. Pismo odręczne piórem. K. [2], [2], [2], [1], [1], różne wymiary (ok. 20 x 11,5 cm). 1500,-
Pismo odręczne Stanisława Witkiewicza. Listy skierowane do Marii Dembowskiej (1854/1856-1922), jednej z pierwszych polskich kolekcjonerek ludowej sztuki podhalańskiej. Od 1886 r. Dembowska mieszkała wraz z mężem Bronisławem (1847-1893), prawnikiem i etnografem, w Zakopanem, gdzie prowadzili dom otwarty, nazywany „chatą”. Bywali tam najznakomitsi przedstawiciele polskiej kultury (m.in. H. Sienkiewicz, S. Żeromski, H. Modrzejewska). Zgromadzona przez Dembowskich wspaniała kolekcja trafiła do współtworzonego przez nich Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem. Dembowska po śmierci męża w 1893 r. została bliską przyjaciółką Stanisława Witkiewicza, którym opiekowała się w ostatnich latach jego życia. To ona sprowadziła podczas I wojny światowej jego zwłoki znad Adriatyku do Zakopanego. Pisane naprędce listy, nie podpisane, opatrzone tylko informacjami o dniu tygodnia, w którym powstały. Pełne emocji, zawierają rozważania dotyczące życia oraz związku z ukochaną, liczne wyrazy tęsknoty, zapewnienia o gorących uczuciach. Dołączono adresowaną odręcznie (zapewne przez samego Witkiewicza) kopertę, adresowaną do Marii Dembowskiej w Grand Hotelu we Lwowie, ze skasowanym znaczkiem i stemplami z Zakopanego i Lwowa (dat. 6 października 1894 r.). W kopercie dwie niewielkie karty, zapisane odręcznie ołówkiem, dat. „Lwów, w piątek w nocy”. Są to zapewne brudnopisy odpowiedzi Dembowskiej („Panie najukochańszy, [...] Teraz może pan już być spokojny zupełnie, już mogę żyć, bo wiem, nie tylko czuję, ale wiem, że krzywdy panu nie zrobiłam w życiu i nie zrobię”). Przedarcia koperty, ślady składania listów, stan dobry.
Ilośc odsłon: 1113
