[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

[Tymowski Tomasz Kantorbery (1790-1850), poeta, żołnierz napoleoński, późniejszy poseł na sejm, powstaniec listopadowy] – „Elegia: z powodu zprowadzenia zwłok X-cia Poniatowskiego przez Woysko Narodowe wracające do Oyczyzny”. Rękopis wiersza. B.m., b.r. (1814 r.?); k. [2] o wym. 34,8 x 21,5 cm. 1200,-

Rękopis wiersza, poprzedzony łacińskim mottem (z Horacego i Wergiliusza), na końcu podpis: „Kantorbery Tymowski” (pismo ręką XIX-wieczną, bez przekreśleń, na papierze czerpanym ze znakiem wodnym). Czterostronicowa „Elegia z powodu wprowadzenia zwłok księcia Józefa Poniatowskiego przez wojsko narodowe wracające do ojczyzny”: „Rycerze! Ta ojczyzna żałobą okryta ze łzami was żegnała i ze łzami was wita. [...] Patrzcie, nieme Józefa kir osłonił ciało, tyle nam z najpierwszego Polaka zostało! [...] Ziomkowie, odetchnijcie pod ojczystym niebem, odżywcie się po trudach narodowym chlebem!”. Utwór jest dziełem Kantorberego Tymowskiego, żołnierza wojsk napoleońskich, który brał udział w kampanii w Hiszpanii. Tymowski, protegowany i współpracownik Stanisława Kostki Potockiego, uznawany jest za poetę epoki przejściowej pomiędzy klasycyzmem a romantyzmem. „Elegia” została napisana wkrótce po opisywanych wydarzeniach, po sprowadzeniu zwłok poległego w bitwie pod Lipskiem księcia Józefa do Warszawy, we wrześniu 1814 r. (najprawdopodobniej pomiędzy 9 września – datą dotarcia konduktu do Warszawy a 27 września – datą publikacji). Uważana jest za utwór kończący epokę napoleońską w twórczości młodego poety. Tymowski godzi się w nim z klęską Napoleona i pisze z nadzieją o carze Aleksandrze I. Utwór jest także jednym z pierwszych przejawów rodzącego się wówczas kultu bohatera, obok wierszy Brodzińskiego i Niemcewicza. Liczne drobne plamki, niewielkie uszkodzenia krawędzi, poza tym stan dobry.

Lit.: E. Z. Wichrowska, Kantorbery Tymowski w świetle nowych źródeł, Warszawa 2002; Kantorbery Tymowski. Poezje zebrane. Wydała Elżbieta Z. Wichrowska. Biblioteka Pisarzy Polskiego Oświecenia, t. 3. Instytut Badan Literackich PAN. Warszawa 2005, s. 269

Ilośc odsłon: 872