Chmielowski Janusz. Przewodnik po Tatrach. T. 1-4. Lwów 1907-1910 (1912). Nakład i własność Księgarni Polskiej Bernarda Połonieckiego, s. [4], III, [1], 166 (brak s. 161/162); [4], X, [2], 205, ilustr. w tekście 8; XIV, [2], 186, [2], ilustr. w tekście 17; [2], X, 74, ilustr. w tekście 6, 15,5 cm, współopr., opr. współcz. skóra z tłocz., w t. 4 zach. oryg. okł. brosz.
Tomy 1, 2, 4 z wydania pierwszego, tom 3 z wydania drugiego (1912). Słynny przewodnik tatrzański dla taterników opracowany przez Janusza Chmielowskiego (1878-1968) – jednego z najwybitniejszych taterników polskich, alpinistę, współtwórcę pierwszej organizacji taterniczej. Janusz Chmielowski wycieczki w Tatry odbywał od 9 roku życia, taternictwo zaczął uprawiać jako 14-latek. Był pierwszym zdobywcą wielu szczytów i turni tatrzańskich, odkrył wiele nowych dróg w Tatrach, zajmował się szkoleniem i egzaminowaniem przewodników tatrzańskich, uznawany był za najlepszego znawcę Tatr, pisano o nim, że został Królem Tatr po Tytusie Chałubińskim. Pisywał liczne artykuły na temat gór, zajmował się także fotografowaniem Tatr. Oferowany „Przewodnik po Tatrach” stanowi najwybitniejsze osiągnięcie autora. „Był to pierwszy w tatrzańskiej literaturze przewodnik dla taterników, a nie tylko dla zwykłych turystów [...] przewodnik Chmielowskiego był pozycją przełomową w tatrzańskiej literaturze przewodnikowej i odegrał wielką rolę nie tylko w rozwoju taternictwa, ale również i w poznawaniu topografii Tatr, w ustalaniu ich nazewnictwa i terminologii topograficznej. Podkreślić należy, że pierwsze przewodniki taternickie w innych językach pojawiły się później” (Wielka Encyklopedia Tatrzańska). Oprawa wykonana w introligatorni Milla Arte. W tomie 1 brak mapy i karty ze stronami 161/162, w tomie drugim brak mapy, karty przedtytułowej, ślady zawilgocenia, marginalia w tekście, w tomie 3 brak mapy. Rzadkie.
Lit.: Z. i W. Paryscy, Wielka Encyklopedia Tatrzańska, s. 143-145.
Ilośc odsłon: 1640
