Mickiewicz Adam. Sonety. Moskwa 1826. W Drukarni Uniwersytetu. Nakładem Autora, s. 48, 22 x19 cm, opr. z epoki płsk z tyt. na licu. 20 000,-
Wydanie 1. Zbiór 22 sonetów miłosnych i 18 sonetów krymskich. „Sonety” ukazały się jako trzecia publikacja książkowa (po 2 tomikach poezji wydanych w Wilnie w latach 1822-1823) podczas pobytu Mickiewicza w Rosji, dokąd został zesłany w 1824 r. Poeta wybrał 22 sonety miłosne i 18 sonetów z podróży na Krym i do Odessy. Wśród utworów znajdują się m.in. znane każdemu Polakowi: „Stepy akermańskie” („Wpłynąłem na suchego przestwór oceanu...”); „Do Laury” („Ledwiem ciebie zobaczył, jużem się zapłonił...”); „Dobranoc” („Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili...”). Druk ukończono na początku grudnia 1826 r. Wysokość nakładu nie jest znana, wiadomo jedynie, że do Warszawy poeta przesłał ok. 500 egzemplarzy. Autor wydał je własnym nakładem, w okazałej szacie typograficznej, w dużym formacie, na dobrym papierze, w drukarni Uniwersytetu Moskiewskiego. Do części nakładu dołączono litografowany przekład jednego sonetu na język perski. Tekst ten odbito dopiero w końcu 1828 r., w związku z czym większa część nakładu rozeszła się bez dodatku litografowanego, który w oferowanym egzemplarzu również nie występuje. Pojawienie się „Sonetów” wywarło na czytelnikach w Moskwie wielkie wrażenie, Warszawa przyjęła utwory różnie: klasycy, z Koźmianem na czele, ruszyli do ataku, poezji bronili romantycy. Mickiewicz pisał: „Jedni mówią, że ja nie powinienem płodów niedowarzonych drukować, inni znowu, że Sonety lepsze od Petrarkowych... Wszystkie pochwały i krytyki jedna w drugą głupsze”. Czas pokazał, że „Sonety krymskie” wywarły ogromny wpływ na literaturę polską (Słowacki znał je na pamięć) i do dziś uchodzą za najpiękniejsze strofy Mickiewiczowskiej poezji. Egzemplarz z księgozbioru Konstantego Macieja ks. Podhorskiego (1859-1907), ziemianina, właściciela majątku Mikołajówka w Guberni Kijowskiej, autora opracowań genealogicznych i pamiętników, myśliwego i podróżnika, poszukiwacza złota na Alasce (pieczątka). Ślady zalania, kilkanaście kart z podklejonymi marginesami. Wielka rzadkość.
Lit.: A. Semkowicz, Bibliografia utworów Adama Mickiewicza, poz. 231; A. Semkowicz, Wydania dzieł Adama Mickiewicza w ciągu stulecia, s. 15-23; T. Syga. Te księgi proste. Dzieje pierwszych polskich wydań książek Mickiewicza, s. 32-43.
Ilośc odsłon: 496
