[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

[Dykcyonarz]. Nowy wielki dykcyonarz francuski, łaciński y polski. Tom 1-2 (2 wol.). Varsovie (Warszawa) 1743. Drukarnia Królewska i Rzeczypospolitej Ojców Pijarów, folio, s. [12], 569; [2], 598, inicjały, winiety (drzeworyty), jednolite opr. z epoki, skóra. 900,-

E.XV, 32. Z księgozbioru Marii z Działyńskich Sułkowskiej (nota), Józefa Sierakowskiego (nota). Podstawę wydawnictwa stanowił wielokrotnie publikowany słownik francusko-łaciński opracowany przez Pierre’a Daneta, do którego dodano polskie odpowiedniki poszczególnych słów. Przez wiele lat niewiele wiedziano o okolicznościach inicjatywy wydawniczej zrealizowanej przez drukarnię warszawskich pijarów, ale niedawne odkrycie kontraktu na druk dzieła przyniosło szereg szczegółowych informacji. Za zredagowanie „Dykcyonarza” odpowiedzialny był Dymitr Franciszek Kola (1699-1766), pijar, rektor warszawskiego domu, pisarz i tłumacz. Prace i druk zostały sfinansowane przez Antoninę Zamoyską (zm. 1744), społeczniczkę, fundatorkę m.in. Zakonu Kanoniczek Świeckich w Warszawie i kościoła w Krzeszowie. Umowa obejmowała druk zastrzeżonej liczby 1026 egzemplarzy, z których 1000 przeznaczono do dystrybucji, 20 dla kolegiów pijarskich, a 6 odbitych na luksusowym papierze holenderskim zarezerwowanych było dla Zamoyskiej. Ustalono w niej także, że zwykły nakład ma być wydany na dobrej jakości papierze klejonym. Jakość druku „Dykcyonarza” dowodzi wysokiego poziomu warszawskiej drukarni pijarskiej.Marianna z Działyńskich księżna Sułkowska, secundo voto Wołłowicz (1747-1801), żona księcia Antoniego Sułkowskiego, ordynata rydzyńskiego (do 1781 r., rozwiedzeni). Józef Sierakowski (1765-1831), historyk, polityk, radca stanu Królestwa Polskiego. Opr.: brązowa skóra. Zabrudzenia i ślady po owadach. Oprawa naprawiana.
Stan ogólny dobry.

Ilośc odsłon: 546