Niesiecki Kasper. Korona polska przy złotey wolności starożytnemi wszystkich kathedr, prowincyi, y rycerstwa kleynotami, heroicznym męstwem y odwagą naywyższemi honorami a naypierwey cnotą, pobożnością, y świątobliwością ozdobiona, potomnym zaś wiekom na zaszczyt y nieśmiertelną sławę pamiętnych w tey oyczyżnie synów podana przez [...]. T. 1-4 (w 4 wol.). Lwów 1728-1743. Druk Collegium Societatis Iesu, folio, s. [2], 284, [2], 404, [2]; [6], 759, [2]; 934; [2], 820, w tekście kilkaset drzeworytów z wizerunkami herbów, jednolita opr. z epoki, skóra. 9000,-
E.XXIII, s. 128-129. Najważniejszy polski herbarz i jednocześnie najwybitniejsze dzieło Kaspra Niesieckiego (1682-1744), jezuity i heraldyka. Niesiecki niemal całe życie gromadził materiały genealogiczne z archiwów prywatnych i publicznych. Tom pierwszy ukazał się we Lwowie w 1728 r. i od razu wywołał ogromną burzę. Wiele osób poczuło się skrzywdzonych całkowitym pominięciem ich nazwisk lub niedostatecznym uświetnieniem ich pochodzenia. Skargi dotarły nawet do najwyższych władz zakonu jezuitów w Rzymie. Protesty spowodowały zwłokę w wydawaniu kolejnych tomów, ukazały się one odpowiednio w 1738, 1740 i 1743 r. Herbarz ułożony alfabetycznie, zawiera drzeworytowe wizerunki herbów wraz z ich opisem, historią powstania i informacjami na temat poszczególnych rodzin. „Dzieło to nie traci na porównaniu ze współczesną światową literaturą genealogiczną, a w Polsce, w okresie upadku piśmiennictwa i nauki, było czymś zgoła wyjątkowym.” (W. Dworzaczek, PSB, t. XXIII, s. 49-50). Herbarz Niesieckiego zawiera, obok genealogii, ogromny materiał obyczajowy i genealogiczny; w Galicji „Korona” uzyskała pomocniczy charakter dowodowy przy legitymacjach szlacheckich. W t. 3 k. tyt. oraz k. nlb. uzupełnione na starym papierze. W t. 3 mocno uszkodzone s. 1-14, 73-229 (ze stratą tekstu, podklejone bibułką). Ubytki skóry opr. (w t. 2 grzbiet oprawy dorobiony), ślady po owadach, ślady zawilgocenia. Rzadkie w komplecie.
Ilośc odsłon: 588
