0. Ptolemeusz. Magnae Constructionis, Id est Perfectae coelestium motuum pertractationis. (Bazylea) 1538
Ptolemeusz. [Megalēs syntaxeōs bibl. 13]. Magnae Constructionis, Id est Perfectae coelestium motuum pertractationis. Lib. XIII. Teon z Aleksandrii. [Eis ta auta hypomnēmatōn bibl. 11]. In eosdem commentariorum lib. XI. T. 1 (z 2). Basileae (Bazylea) 1538. Apud Vualderum, folio, k. [8], s. 327, liczne ryc. w tekście (drzeworyty), inicjały (drzeworyty), opr. późniejsza, perg. 9000,-
Tekst grecki. Oferowany tom pierwszy, wydany jeszcze za życia Mikołaja Kopernika, zawiera kompletną pracę Ptolemeusza, drugi obejmował wymieniony na k. tyt. komentarz do niej autorstwa Teona z Aleksandrii. Pierwsze kompletne wydanie oryginału greckiego słynnego dzieła Klaudiusza Ptolemeusza (ok. 100 – ok. 168), działającego w Aleksandrii astronoma, geografa, matematyka. „Megalēs syntaxeōs” czyli „Wielki zbiór” znany też jako „Almagest” od tytułu arabskiego tłumaczenia to kompendium starożytnej astronomii, które na kilkanaście wieków stało się podstawowym źródłem wiedzy astronomicznej i ukształtowało przekonanie o geocentrycznej budowie Wszechświata. Ptolemeusz zebrał ustalenia swych poprzedników (głównie Hipparcha z Nikai i Apolloniosa z Perge) i wzbogacił je własnymi obserwacjami dokonanymi w latach 127-141. W trzynastu księgach omówiono kolejno filozofię arystotelejską i zasady trygonometrii niezbędne do zrozumienia traktatu, podstawy astronomii sferycznej (podział na dni i noce, ich długość, wschody i zachody poszczególnych gwiazd etc.), teorię ruchu Słońca, teorię ruchu Księżyca, rozmiary i odległości pomiędzy głównymi ciałami niebieskimi, zaćmienia Słońca i Księżyca, zestawiono spis ponad tysiąca gwiazd, opisano ruch znanych planet, wyznaczono orbity Wenus, Marsa, Jowisza i Saturna, linie przemieszczania planet i ekliptykę. Pierwsze nowożytne wydanie dzieła ukazało się w 1515 r. w Wenecji w łacińskim przekładzie. Oferowana edycja oryginału została przygotowana przez Simona Grynaeusa, niemieckiego humanistę, przyjaciela Erazma z Roterdamu i Tomasza Morusa, który oparł swój tekst na dziś już zaginionym greckim rękopisie z biblioteki w Norymberdze. Dzieło dedykowane Henrykowi VIII Tudorowi. Brunet („Manuel du libraire et de l’amateur de livres”, IV, 947) określa to wydanie jako piękne i bardzo rzadkie. Drzeworytowe ryciny przedstawiają schematy i wykresy ilustrujące sposoby dokonywania obliczeń astronomicznych. Egzemplarz po fachowej konserwacji. Krawędzie części kart uzupełnione i wzmocnione bez szkody dla tekstu. Stan dobry. Bardzo rzadkie.
Ilośc odsłon: 522