[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

Okolski Szymon. Orbis Polonus. Splendoribus caeli: Triumphis mundi: pulchritudine animantium: decore aquatilium: Naturae excellentia reptilium, condecoratus. In quo antiqua sarmatarum gentilitia, pervetustae nobilitatis Polonae insignia, Vetera et Nova Indigenatus meritorum Praemia et Arma, specificantur et relucent. T. 1-3 (1 wol.). Cracoviae (Kraków) 1641-[1645]. In Officina Typographica Francisci Caesarij, folio, k. [5], s. 352, k. [4], s. 351-557, [1], k. [10]; [4], s. 656, k. [8]; [4], s. 360, k. [6], liczne wizerunki herbów w tekście (drzeworyty), opr. późniejsza, skóra. 

E.XXIII, 309-311. Monumentalny, trzytomowy herbarz Szymona Okolskiego (1580-1653) – dominikanina, historyka i heraldyka, autora kazań okolicznościowych. Tom pierwszy został ukończony w Kamieńcu Podolskim w 1640 r. i wydany u Franciszka Cezarego w Krakowie dzięki pieniężnemu zasiłkowi króla Władysława IV. Dwa kolejne tomy ukazały się w 1643 i 1645 r. Śmierć Okolskiego nie pozwoliła dokończyć części czwartej. Herbarz ma układ alfabetyczny według nazw herbów. Przy każdym herbie znajduje się jego drzeworytowy wizerunek, „Rysunki lepsze są i dokładniejsze jak Niesieckiego, niektóre takie, których u Niesieckiego zgoła nie ma” (Estreicher). Do wizerunków dołączone są informacje o genezie herbu, jego symbolice oraz wiadomości historyczno-genealogiczne o rodzinach używających danego herbu. Okolski bardzo ostrożnie podchodził do uznawania szlachectwa poszczególnych osób i rodzin, czym naraził się wielu i z którego to powodu wystarano się o trybunalski zakaz drukowania i rozprowadzania dzieła. Cesarz Józef II rozporządzeniem z 1782 r. uznał powołanie się na „Orbis Polonus” za wystarczający dowód posiadania szlachectwa. Prócz znaczenia dla siedemnastowiecznej genealogii i heraldyki herbarz Okolskiego jest też wspaniałym dziełem literackim, zabytkiem barokowej literatury łacińskiej,pełnym nawiązań do kultury antycznej. Pożar oficyny Franciszka Cezarego w 1641 r.zniszczył znaczną część nakładu tomu pierwszego, dlatego stanowi on dużą rzadkość antykwaryczną. Opr.: jasnobrązowa skóra, na grzbiecie szyldzik. Brak frontispisu oraz k. tyt. t. 1, zamiast której wprawiono k. tyt. z t. III z innego egzemplarza (razurowana numeracja tomu), jedna k. luźna, krawędzie części k. wzmocnione, zabrudzenia i przebarwienia. Bardzo rzadkie.

Ilośc odsłon: 520