1. Starczewski Eugeniusz. Możnowładztwo polskie na tle dziejów. [Cz.] I: do końca XVII w. Warszawa [i in.] 1914
Starczewski Eugeniusz. Możnowładztwo polskie na tle dziejów. [Cz.] I: do końca XVII w. Warszawa [i in.] 1914. Nakład Gebethnera i Wolffa, s. [4], 665, 22 cm, opr. z epoki pł. ze złoc. na grzbiecie i licu., zach. przednia okł. brosz.
Najważniejsza monografia historyczno-genealogiczna Eugeniusza Starczewskiego (1862-1927) – ziemianina, prawnika, polityka, historyka. Autor omawia historię możnowładztwa polskiego od epoki piastowskiej do drugiej połowy XVII w., charakteryzuje poszczególne rody polskie, litewskie i litewsko-ruskie (m.in.: Leszczyńscy, Tęczyńscy, Zamoyscy, Krasiccy, Chodkiewiczowie, Koniecpolscy, Opalińscy, Sapiehowie, Lanckorońscy, Tarnowscy, Wiśniowieccy, Sanguszkowie, Radziwiłłowie, Sobiescy, Firlejowie, Sapiehowie, Czartoryscy, Tyszkiewiczowie, Potoccy, Lubomirscy), przedstawia krótkie biografie najwybitniejszych przedstawicieli możnowładztwa. Na stronach 621-631 znajdują się tablice synchronistyczne najważniejszych senatorów i dygnitarzy Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego 1550-1700, od strony 633 następują tablice genealogiczne najwybitniejszych rodów. W 1917 r. ukazała się część druga monografii obejmująca epokę saską. Nieznaczne otarcia płótna na krawędziach, nieaktualne pieczątki i nalepki własnościowe, poza tym stan dobry.
Ilośc odsłon: 591