Wilczyński Jan Kazimierz. Herbarz starodawnej szlachty podług heraldyków polskich z dopełnieniem do czasów obecnych. Paryż 1858-1880. B.w. Druk. J. Claye; E. Martinet i A. Reiffa, frontispis (chromolitografia), s. 24 (w miejsce 27); 7; 4; 24; 8; 12; 15; 8; 15; 17, [3]; 7; 8; 8; 10; 8; 19; 15; 16, tabl. ryc. 12 (chromolitografie), 34 cm, luźne karty.
Herbarz rodzin litewskich Jana Kazimierza Wilczyńskiego (1806-1885), wileńskiego lekarza, kolekcjonera i wydawcy słynnego „Albumu Wileńskiego”. Dzieło ilustruje 12 efektownych tablic herbów (Podbereski, Węcławowicz, Pobóg, Abramowicz, Półkozic, Ostoja, Plater, Kaszyców, Roch Trzeci, Nałęcz, Korwin albo Ślepowron i Zadora) wykonanych w paryskim zakładzie chromolitograficznym Rémonda Lemerciera, z których dwa autorstwa Wilhelma Régameya (1814-1878), sześć Adolpha Leviè’go, jeden Ch. Walthera i 2 Jules`a Chareta (1836-1932). Fundatorką dzieła była Ludwika ks. Sapieha. Zawiera 18(w miejsce 19)monografii genealogicznych (Broel-Plater, Chomińscy, Lachowiccy-Czechowicz, Kossakowscy, Meysztowiczowie, Dowgiałło, Nałęcz-Gorscy, Dowmont-Siesiccy, Druccy-Podberescy, Ogińscy, Umiastowscy, Węcławowiczowie, Horwattowie, Burczak-Abramowiczowie, Siegniew-Słotwińscy, Czapscy, Kaszycowie, Wolscy). J. K. Wilczyński jest autorem 7 monografii. Pozostałe teksty opracowali: Leonard Chodźko (3), Mikołaj Malinowski (7) i Julian Bartoszewicz (1), którzy należeli do „najtęższych piór współczesnych i znawców w dziedzinie genealogicznej”. Brak monografii Sapiehów oraz 6 tabl. (egz. kompletne nie zdarzają się w zasobach bibliotecznych, dzieło było wydawane w zeszytach). Luźne karty. Przebarwienia i zażółcenia papieru, ślady zalania, postrzępienia brzegów, niewielkie naddarcia, 1 tablica przerwana. Bardzo rzadkie.
Ilośc odsłon: 816
