[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

Mickiewicz Adam. Dziadów część trzecia. Wydanie drugie nakładem Alexandra Jełowickiego ozdobione popiersiem autora. Paryż 1833. W Drukarni A. Pinard, s. 287, [1], portr. 1 (staloryt), 17 cm, opr. z epoki płsk ze złoc. na grzbiecie.

Na wyklejce etykieta z napisem na czarnym tle: „Ta co nie zginęła. Książka niezwykła wydobyta z ruin zniszczonej stolicy Polski Warszawy w wiekopomnym powstaniu Polaków 1944”. Pierwodruk III części „Dziadów” ukazał się w IV tomie paryskiej edycji „Poezji”. Oferowane drugie wydanie jest de facto pierwszym wydaniem tytułowym. Książka ukazała się w nakładzie 2000 egzemplarzy. Na końcu dołączono wiersz „Do Matki Polki”, który „jest właściwie pierwodrukiem autorskim, poprawniejszym od poprzedzających go druków w czasopismach” (Semkowicz). W „Dziadach część trzecia” Mickiewicz osiągnął wyżyny swojej poezji, zmieniając się z liryka z „Ballad i romansów” w epika nieszczęścia narodowego (przemiana Gustawa w Konrada w więziennej celi), „malując najżywszymi farbami okrucieństwa moskiewskie w Wilnie przez wszetecznego Nowosilcowa i Bajkowa wyrządzane, pędzenie na Sybir, rozpustę i podstępy Petersburga...” (J.U. Niemcewicz). Autor zadedykował dzieło pamięci współwygnańców „za miłość ku Ojczyźnie prześladowanym, s tęsknoty ku Ojczyźnie zmarłym w Archangielu, na Moskwie, w Petersburgu, narodowej sprawy męczennikom”. Dzieło Mickiewicza przyjęte zostało przez rodaków z zachwytem i wzruszeniem. B. Zaleski pisał: „Na klęczkach czytam poemat. „Dziady” będą naszą prawdziwą epopeją”. Na kartach ślady zaplamienia i zawilgocenia, miejscami pęknięcia papieru. Stan ogólny dobry.

Ilośc odsłon: 692