[secretera].
portal bibliofilsko-aukcyjny

Starowolski Szymon. Monumenta Sarmatarum, viam universae carnis ingressorum. Cracoviae (Kraków) 1655. In Officina Viduae et Haeredum Francisci Caesarij, folio, k. [8], s. 818, k. [10], winietki, inicjały, finaliki (drzeworyty), opr. późniejsza, płsk. 

E.XXIX, 195. Egzemplarz z księgozbioru książąt Czartoryskich z Sieniawy (nota). Wydanie pierwsze. Jedno z najważniejszych dzieł historycznych Szymona Starowolskiego(ok. 1588-1656) – pisarza, polihistora, kanonika krakowskiego. Posiadający do dziś wartość źródłową niezastąpiony zbiór prawie 2000 napisów nagrobnych (epitafiów) zebranych przez autora z ponad 100 miast polskich i zagranicznych. Dzieło otwiera drukowana dedykacja dla Kazimierza Proczyńskiego, na kolejnych kartach znajdują się wiersze na cześć autora. „Monumenta…” rozpoczyna obszerny zbiór epitafiów krakowskich (m.in. z katedry), w dalszej części autor przytacza napisy nagrobne m.in. z Wilna, Nieświeża, Warszawy, Lwowa, Bydgoszczy, Buczacza, Kazimierza, Częstochowy, Kłodawy, Gdańska, Kołomyi, Łomży, Lublina, Niepołomic, Piły, Poznania, Płocka, Radomia, Sandomierza, Tarnowa, Wieliczki, Wrocławia, Zamościa. Wśród licznie wymienionych nazwisk znajdują się przedstawiciele najznakomitszych rodzin: Branickich, Bielskich, Dąbrowskich, Górskich, Krasińskich, Kochanowskich, Komorowskich, Łaskich, Leszczyńskich, Łubieńskich, Lubomirskich, Mościckich, Myszkowskich, Odrowążów, Oleśnickich, Ossolińskich, Ostrowskich, Potockich, Radziwiłłów, Sapiehów, Sieniawskich, Szydłowieckich, Sobieskich, Sokołowskich, Tarnowskich, Tyszkiewiczów, Wybranowskich, Zaliwskich, Zamoyskich, Żołkiewskich. Na końcu szczegółowy indeks osób i miejscowości. Opr.: brązowy płsk, na licach pap. marm. Na k. tyt. nota własnościowa osiemnastowiecznego franciszkanina Feliksa Szyszczyńskiego oraz nota „Z Duplikat[ów] XX Czartoryskich w Sieniawie”.Pałac w Sieniawie pozostawał w rękach Czartoryskich od 1734 r. do II wojny światowej, w XIX w. był jedną z głównych siedzib rodu, gościli w nim m.in. Tadeusz Kościuszko, Julian Ursyn Niemcewicz, car Aleksander I. Defekty, pęknięcia i ubytki skóry grzbietu. Brak s. 173-174. Zagniecenia kilku k., miejscami nieliczne drobne przebarwienia, poza tym stan wewnętrzny bardzo dobry. Bardzo ważne źródło do heraldyki i genealogii polskiej XVI i XVII w. Rzadkie.

Ilośc odsłon: 494