Feliński Zygmunt Szczęsny. Pamiętniki. Cz. 1-2 w dwóch woluminach. Cz. I. 1822 – 1851; cz. II 1852-1883. Kraków 1897. Nakład Zgromadzenia Rodziny Maryi, s.XI, [1], 436, [1], tabl. ilustr. 1 (portret); [2], 306, [1], 22 cm, op. pł. ze złoc. na grzbiecie.
Wspomnienia Zygmunta Szczęsnego Felińskiego (1822-1895) arcybiskupa, metropolity warszawskiego, zesłanego w czasie powstania styczniowego za brak posłuszeństwa wobec cara na 20–letnie wygnanie do Jarosławia nad Wołgą, świętego Kościoła katolickiego(kanonizowanego przez Benedykta XVI). Był to „człowiek granitowej wiary, fanatycznie ojczyznę miłujący, romantyk, marzyciel, serce szczere i zarazem duch silny, gotów do najcięższych ofiar w obronie ukochanych prawd” (PSB). Zobowiązany przez cara do złożenia pisemnego oświadczenia o poddaniu się całkowicie pod rozkazy rządu carskiego metropolita wystosował protest, w którym zawarł swoje credo: „Winić Polaków nikt nie może za to, że mając świetną i bogatą przeszłość historyczną wzdychają do niej i dążą do uzyskania niepodległości. Tego gorącego patriotyzmu nie można Polakom poczytywać za zdradę, a prób odzyskania niepodległości, powtarzających się od stu lat, Rosjanie nie mają prawa potępiać”. Opisane w pamiętnikach burzliwe i heroiczne dzieje życia Z. Felińskiego przynoszą wiele nieznanych dotąd historykom szczegółów, a także dają ogólny obraz bolesnej historii Polski w czasach po utracie niepodległości. Dedykacja z 1944 r. W t. 1 miejscami podkreślenia kredką i zabrudzenia w tekście, niewielkie spłowienie i zabrudzenie okładek, poza tym stan dobry.
Ilośc odsłon: 1716
